کد مطلب:173221 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109
نظر اهل تسنن درباره ی آتش زدن در خانه ی فاطمه
ابن قتیبه دینوری - از دانشمندان اهل سنت - و دیگر كسانی كه در روایت كردن خویش به دروغگویی متهم نیستند، نوشته اند:
ابوبكر به این هم بسنده نكرد تا آن كه عمر را به در خانه ی علی و فاطمه فرستاد. عباس و گروهی از بنی هاشم نیز كه به مرگ پیامبر و سوگواری برپا داشتن مصیبت عظیم او مشغول بودند، نزد آنان حضور داشتند. دستور داد اگر برای بیعت بیرون نیامدند، آتش بیفروزند. [1] .
سید بن طاووس رحمه الله می نویسد:
این چیزی است كه تا آن جا كه من می دانم نه از انبیاء و نه از اوصیاء پیشین و پسین و نه از پادشاهان شهره در سنگدلی و ستمرانی و نه از فرمانروایان كفر پیشه، هیچ یك چنان نبوده كه برای بیعت ستاندن از تعلل ورزان، گروهی را برانگیزند تا آن ها را به آتش بسوزانند یا تهدید به كشتن و ضرب و شتم نمایند.
به نظر من، نبوده پادشاه، پیامبر یا فرمانروایی چیره بر مردم كه آنان را از فقر به غنا برساند، از خفت و ذلت برهاند، به سعادت دنیا و آخرت رهنمون كند و با پیامبری خویش مرزهای ستمكاران را برای آنان فتح كند و آن گاه بمیرد و دردانه دختری از خود به جای نهد و به آنان بگوید: او سرور زن های هر دو جهان است و دو كودك تقریبا هفت ساله با او باشد، آن گاه پاداش چنین پیامبر یا فرمانروایی، این باشد كه رعیتش، آتش برافزوند تا آن دختر و فرزندانش را كه به منزله ی روح و پاره ی تن او بودند، بسوزانند. [2] .
[1] العقد الفريد، ج 4.
[2] كشف المحجة لثمرة المهجة، ص 67.